Bir zamanlar Yeşilçam flim şarkısı olarak duyardık Sevemedim Karagözlüm şarkısını. Şarkı ile pek çok kişi ilgilenmiş ama Recep Gayretli kayıtlarına göre, güfte ve beste Orhan Gencebay’a aittir. Makamı Uşşak olan bu şarkının beste ve seslendirmesi, eski filmlerin özü olmuştur. Keşke bu günün siyasal ve sosyal yapısında duymayan kulakları, anlamayan beyinleri uyarabilen de olsaydı. İşte o zaman, eleştirdiğimiz sanatçılıkları baş tacı ederdik.
Peki, kim bu milletin karagözlüleri? Elbette oyları ile yönetici olarak başa getirdikleri siyasilerdir. Bazılarımız dindar ve dürüst olduklarına, bazılarımız da daha çok hizmet edeceklerine güvenerek, seçtik. Kuşlar gibi yuvalar kurmak istedik. Ülkemizde işsiz kalmasın istedik. Başka ülkelerde çalışan on milyon insanımız da burada çalışsın istedik. Onların yarattığı katma değerler de bu ülkede kalsın istedik.
Karagözlülerimiz hep oldu ve onları hep sevdik. Birine Karaoğlan dedik, birine de çoban Sülü ve hep şapkasını kaçırmak istedik ama başaramadık. Karaoğlan da, Çoban Sülü de çocuksuzdu, aramızdan ayrıldıklarında mal varlıklarının artmadığı anlaşıldı. Biri Kıbrıs ve demokrasi fatihi, diğeri barajlar kralı olarak kaldı hafızalarımızda.
Aradan zaman geçti, darbeler ve depremler oldu. Bir gece de ekonomik varlığımızın ¼’inin yok olduğunu, on altı bin insanımızın beton molozları altında can verdiğini gördük. Onca zaman süren hainlikler, verilen şehitler, bizi karamsar yapamadı ama o zaman kaderimizin değiştiğini gördük. Ve yıllarca bu sonucun nedenlerini sorguladık.
Tam bu atmosferde, yeni bir Karagözlü çıktı ortaya. Halkım AB’li olacak, AB’li kadar demokrat ve bol kazançlı olacak diyordu. Tamda istediklerimizi söylüyordu. Bu yüzden ona çok destek olduk. onyedi yıl sonra beklediklerimizin olmadığını, tarlasını süremeyen, tohumunu ekemeyen, öküzünü kasaba veren, patatesi ve soğanı tane ile alan olduğumuzu gördük.
Eğitimi yaz-boz yapan, her şeyi dışarıdan alan, devlet olmayı saltanat sanan, saraylara sığamayan, bunu da itibar olarak tanımlayan, üniversite bitirenlerin yarısı işsiz olan, milleti benden olan olmayan diye ayıran karagözlümüzü sevemez olduk.
Yeni bir Karagözlü daha çıktı ortaya, o da İstanbul’dan. Ama sütten ağzımız yandı, ayranı içerken anımsatıyoruz. Atamızın bize vasiyeti; muasır medeniyete ulaşmak, çok çalışmak, dürüst olmak ve tam bağımsız olmaktır. Aslında istediğimiz çok şey değil. İstediğimizi, 46 yaşında hayata veda eden Cahit Sıtkı Tarancı ne güzel de özetlemiş. Umarım varisleri eklediğim için hoş karşılar.
Memleket isterim
Gök mavi, dal yeşil, tarla sarı olsun;
Kuşların çiçeklerin diyarı olsun.
Memleket isterim
Ne başta dert, ne gönülde hasret olsun;
Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.
Memleket isterim
Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun;
Kış günü herkesin evi barkı olsun.
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun;
Olursa bir şikâyet ölümden olsun.
Cahit Sıtkı Tarancı (1910-1956)
26.06.2019
Hüsnü ARSLAN
Hüsnü Arslan Yazıları 